Hoofd en lijf

In onze Westerse wereld zitten we allemaal heel erg in ons hoofd. We hechten een groot belang aan de ratio en de vermogens van ons briljante brein. Gevoelens en emoties worden als onbetrouwbare raadgevers beschouwd en er wordt wat meewarig gedaan met diegenen onder ons die zeggen ‘ik kan het niet uitleggen, maar ik voel dat zo aan’. Alsof gevoelens en de lichamelijke gewaarwordingen die ermee gepaard gaan tweederangs zijn. Nochtans zit onze taal vol verwijzingen naar de intelligentie van ons lijf. We spreken over ‘buikgevoel’, we worden ‘misselijk’ van iets, onze ‘keel knijpt dicht’, we krijgen er ‘koude rillingen van’, ons ‘hart doet er pijn van’, …. Het lijkt er dus op dat we in vroegere tijden wel gebruik maakten van de informatie van ons lijf en onze gevoelens en dat we dat onderweg ergens kwijtgeraakt zijn.

In coaching nemen we dat soort informatie wel ernstig. Meer nog, het levert vaak onvermoede inzichten op die je nooit via een rationeel denk-pad had kunnen bereiken. En soms weet je lijf het al eerder dan je hoofd zoals de metaforen in onze taak laten vermoeden. Als coach spreek ik de gehele mens aan, je gedachten, je gevoelens, je emoties, wie je bent privé en professioneel, …

Ondertussen is er al heel wat wetenschappelijk onderzoek die dit staaft. We zouden zoiets hebben als een hartbrein. En ook rond onze spijsverteringsorganen zou er zich een uitgebreid zenuwnetwerk bevinden dat continu communiceert met ons hoofdbrein. Sterker nog, ons ‘buikbrein’ pikt als soms eerder bepaalde signalen op dan dat hoofdbrein.

De hedendaagse mens is ook een (stil)zittende mens geworden. Wanneer je letterlijk in beweging komt, kunnen je gedachten ook vaak beginnen bewegen. Daarom blijven we tijdens een coachingsessie niet altijd in onze zetels zitten maar staan we recht en bewegen in de ruimte. Of ik neem je mee op een wandelcoaching. 

In mijn tuin heb ik ook een heerlijke tuinkamer om bij mooi weer te midden het groen op andere gedachten te komen.

Door te leren vertrouwen op de informatie van zowel je hoofd als je lijf, krijg je meer bandbreedte en reikwijdte bij het maken van keuzes en het nemen van beslissingen. Je leert te vertrouwen op je volledige zelf. Bovendien blijken veranderingen pas echt duurzaam te zijn wanneer ze als ’t ware verankerd zijn in je lichaamscellen, niet enkel in je hersencellen.