24 augustus 2017
De parabel van de bedrijfsleider en de visser
Nog een herneming die past in de vakantiestemming. Deze leerrijke parabel is er eentje waar heel veel wijsheid in zit. Lees nog eens mee:
Een succesvolle bedrijfsleider met vakantie zat op een pier van een klein vissersdorp toen een klein bootje waarin slecht één visser zat, aanmeerde. In de kleine boot lagen verschillende grote gele tonijnen. De bedrijfsleider complimenteerde de visser met de kwaliteit van zijn vangst en vroeg hem hoe lang het duurde om zo’n vangst te realiseren.
De visser antwoordde trots “Elke morgen ga ik ongeveer gedurende 30 minuten met mijn bootje vissen. Ik ben de beste visser van het hele dorp”.
De bedrijfsleider, een beetje perplex, vroeg toen aan de visser “Wanneer je de beste visser van het dorp bent, waarom vis je dan niet langer om veel meer vis te vangen? Wat doe je dan de rest van de dag?”
De visser antwoordde “Ik slaap lang uit, ik vis een beetje, ik speel met mijn kinderen, spendeer tijd met mijn vrouw, en elke avond kuieren we door het dorp en drinken wijn en spelen we gitaar met onze vrienden. Ik heb een vol en gelukkig leven.”
De bedrijfsleider zei wat spottend, “Ik ben een succesvolle bedrijfsleider en heb het talent om businesskansen te spotten. Ik kan je helpen om succesvoller te worden. Je zou meer tijd moeten spenderen aan het vissen en met de opbrengst een grotere boot kopen. Met de opbrengsten van de grotere boot, kun je dan nog bijkomende boten kopen. Op den duur kun je zelfs een vloot vissersboten bezitten met vele vissers die voor je werken. In plaats van je vangst te verkopen enkel aan je vrienden, zou je kunnen opschalen om vis te verkopen aan duizenden mensen. Je zou dan kunnen wegtrekken uit dit kleine vissersdorp en naar de grote stad verhuizen, waar je toezicht kunt houden over je groeiende imperium.
De visser vroeg daarop, “Hoe lang zou het duren om dit te bereiken?”
De bedrijfsleider antwoordde “15 tot 20 jaar”
“Maar wat dan?” vroeg de visser.
De bedrijfsleider lachte en zei, “Dat is het beste deel. Wanneer de tijd rijp is kun je een beursgang aankondigen en je bedrijfsaandelen verkopen en heel rijk worden. Je zou miljoenen kunnen verdienen!”
“Miljoenen – en dan wat?”
De bedrijfsleider antwoordde, “Dan zou je met pensioen kunnen gaan, verhuizen naar een klein vissersdorp waar je lang zou kunnen uitslapen, een beetje vissen, met je kinderen spelen, tijd doorbrengen met je vrouw, ’s avonds door het dorp kuieren en wijn drinken en gitaar spelen met je vrienden.”
Je zult je nu wel afvragen wat voor mij de moraal van dit verhaal is. Wat is het voor jou?
Er zitten verschillende lagen in, voor elk wat wils. Wat voor mij bovendrijft zijn twee inzichten: het eerste is om echt meer in het eigenste moment te leven, heel bewust te zijn van wat er nu voor moois is. Te veel piekeren en analyseren over wat voorbij is of je hoofdzakelijk bezighouden met plannen maken voor morgen – zoals de bedrijfsleider – maken dat je niet bezig bent met wat nu is. Uiteindelijk is wat er NU is het enige wat er echt is.
Bezig zijn met wat was en wat komen moet veroorzaakt vaak ook heel veel negatieve gedachten en vandaaruit negatieve gevoelens over jezelf, anderen, de omstandigheden met het grote S-woord als gevolg: STRESS.
Dat brengt me bij een tweede inzicht: het lijkt er vaak op dat die stresserende en beperkende gedachten en emoties een stuk van onszelf zijn, dat ze maken wie we zijn. Sterker nog, we zijn er vaak van overtuigd dat ze ons ook dienen, dat ze kwaliteiten zijn. Daar is de bedrijfsleider zeker van overtuigd. Die voortdurende drang om te presteren en steeds beter te doen en rijker te worden hebben hem immers materieel en financieel verder gebracht. Het beste bewijs toch? Maar dat soort overtuigingen zijn ook een enorme valkuil wanneer je er te ver in gaat. Dan saboteren ze je in plaats van je van dienst te zijn. Deze parabel is daar een schitterende illustratie van. Als mens hebben we altijd de keuze: luisteren we naar onze saboterende stemmetjes of kiezen we voor waar wij in ons binnenste eigenlijk echt naar verlangen, zoals de visser?
Deel met je vrienden:
Oude Wijsheid als vaccin
In De Standaard van 21 april stond er een mooi artikel "Kunst als vaccin in het post-coronatijdperk”. Waarom wachten op dat post-tijdperk? Gisteren belandde deze parabel 'Ook dit zal voorbijgaan' in mijn mailbox.
28 april 2020
De onzichtbare hond of hoe hardleers zijn niet loont
"Krankzinnigheid is altijd maar opnieuw hetzelfde doen en toch een ander resultaat verwachten". We denken dat we als we maar meer en harder ons best doen het uiteindelijk wel zal lukken, zelfs al krijgen we telkens hetzelfde resultaat.
2 november 2018
Van Bergkoning tot Zwemkampioen
23 augustus 2018
Wat als email, gsm en sociale media er niet waren?
12 juli 2018
“Maak verandering niet te ingewikkeld. Begin er gewoon aan.”
14 juni 2018
Neem eens een Mini-Vakantie
10 mei 2018
Lost in deconstruction
"Je hebt een beetje chaos in je ziel nodig om het leven te geven aan een dansende ster" [Friedrich Nietzsche]
19 april 2018
Hoe Hond tot een doorbraak kwam (deel2)
Hond had dus een redelijk inzicht in zijn probleem. Hij kon echt wel zien wat er fout ging, alleen resulteerde dit niet echt in constructieve actie. Hij moest het dus over een andere boeg gooien en zonder het te weten – hoe zou dat ook kunnen – volgde hij het voorbeeld van zijn huisgenoot Muis.
15 maart 2018
Hoe Kat en Hond een voorbeeld kunnen nemen aan Muis (deel 1)
Kat en Hond zijn elk het slachtoffer van hun eigen immuniteit tegen verandering. Kat probeert zijn doel te bereiken door blindelings actie te ondernemen. Hond dan heeft er wel een goed zicht op wat het vereist om te veranderen maar het zit allemaal in zijn hoofd. Muis is er wel in geslaagd om succesvol te veranderen.
15 februari 2018
De levensles van Koning Winter
Dit besef helpt me om ook dit seizoen te appreciëren (en niet te klagen). Het wonder van de natuur en haar oneindig creatief vermogen vervult me met verwondering.
21 november 2017
Een delinquente puberhond of de prijs van volwassenheid
Wanneer we meerderjarig worden lijken we al die verantwoordelijkheden, verwachtingen en beperkingen stilaan geïnternaliseerd te hebben. Alsof we de vrije wezens die we ooit waren, vergeten zijn.
18 januari 2018
Leren van de wilde ganzen
Zonder het mysterie van hun gedrag te doorgronden, levert de metafoor van de vliegende wilde ganzen veel mooie inzichten op
16 november 2017
Wie is er de koning van de schepping?
Wat als het allemaal anders was dan wat we altijd aannamen? Het kan heel erg onveilig voelen om je gewone perspectief in vraag te durven stellen. Aan de andere kant biedt het ook een ongelooflijke vrijheid en creativiteit om buiten de gebaande paden te stappen en nieuwsgierig te worden.
19 oktober 2017
Van prooidier tot predator en omgekeerd
Hoe een prooidier predator wordt en omgekeerd, de natuurlijke gang van zaken op zijn kop. De dieren zelf lijken er geen moeite mee te hebben, Django al zeker niet, en deze kippen vinden het schijnbaar de normaalste zaak van de wereld dat zij aan de top van de voedselpiramide staan.
5 oktober 2017
Hoe is het met jouw Monkey-Mind?
We hebben allemaal een Monkey-Mind zei Boeddha, met tientallen apen die allemaal om aandacht vragen. De angst-aap is vaak de luidste van allemaal, hij luidt constant de alarmklok, vestigt onze aandacht op dingen waar we op onze hoede over moeten zijn en op alles wat verkeerd kan gaan.
21 september 2017
Mijnheer Goldberg en zijn aannames
Het is de moeite waard om de aannames die je hebt over mensen waarmee je in relatie staat eens onder het vergrootglas te houden. Je zou een gewoonte kunnen ontwikkelen om jezelf af te vragen of deze aanname echt waar is. En wat indien ze niet waar is?
10 augustus 2017
Help!
Hulp vragen gaat ons niet gemakkelijk af en we meestal pas doen wanneer het echt niet anders meer kan, wanneer we compleet hulpeloos zijn. Om de een of de andere reden geloven we dat hulp vragen een teken van zwakheid is. Maar hulp vragen creëert een warme band tussen de vrager en de gever.
20 april 2017
Wat als …?
Wat als je wat je altijd hebt aangenomen voor de objectieve realiteit, gewoon eens zou proberen te bekijken vanuit een ander perspectief? Bestaat er trouwens zoiets als een objectieve realiteit?
9 februari 2017
Frieda vraagt het gewoon
Hulp vragen is iets wat velen van ons moeilijk valt. Zelfredzaamheid en zelfstandigheid staan hoog aangeschreven in onze individualistische maatschappij. Wanneer we hulp vragen bouwen we als ’t ware een ‘schuld’ op bij een andere. We storen ook niet graag iemand anders met onze problemen.
18 februari 2016
