19 oktober 2017
Wie is er de koning van de schepping?
Het was de voorbije dagen al een paar keer gebeurd maar ik was er niet zeker van. Tijdens de wandeling daarnet werd het overduidelijk, ik kan er niet meer naast kijken. In plaats van dat ik Django train, traint hij mij, soms. En ik die dacht dat ik zijn baasje was!
Ik zie hem bijna denken “Hmmm, ik heb nu wel zin in een snoepje. Laat ik mijn baasje even een vriendelijk commando geven. Ik ga links naast haar lopen, mooi aan de voet, en dan kijk ik heel lief naar boven en maak oogcontact. En bingo, haar hand gaat gelijk in de buidel en daar komt een lekker hondenkoekje tevoorschijn. Dat heeft ze goed gedaan. Misschien moet ik het nog een paar keer doen zodat het goed ingeprent wordt. De mensensoort is toch eigenlijk gemakkelijk af te richten, veel eenvoudiger dan die kat van mij. De kippen zijn nog een ander verhaal.”
Alle gekheid op een stokje maar soms denk ik echt dat wij mensen onszelf nogal wat wijsmaken. Dat wij de koning van de schepping zijn en dat soort dingen, mooi niet. Een ander voorbeeld: al die mooie gazons overal, massa’s vierkante kilometers van een klein groen plantje dat de mensensoort zo ver heeft gekregen om het zorgvuldig te cultiveren, te bemesten, vrij te maken van mos en andere concurrenten en het tijdens lente en zomer dan nog wekelijks mooi kort te scheren en zelfs water te geven! Het plantje vaart er wel bij en heeft – dankzij de mens – de wereld veroverd.
We zijn zo gewoon om vanuit ons vertrouwde perspectief de wereld te aanschouwen en niet verder te kijken dan wat we ooit leerden op de schoolbanken en elders. De ‘Wat als’ vraag komt spontaan weer bij mij op. Ik schreef er al eens over in het gelijknamige .
Wat als het allemaal anders was dan wat we altijd aannamen? Het kan heel erg onveilig voelen om je gewone perspectief in vraag te durven stellen. Aan de andere kant biedt het ook een ongelooflijke vrijheid en creativiteit om buiten de gebaande paden te stappen en nieuwsgierig te worden.
Albert Einstein komt spontaan in mijn gedachten als een wetenschapper die een boegbeeld is van deze instelling. We weten ondertussen allemaal waar het hem en ons gebracht heeft. Kunstenaars in allerlei disciplines zijn een andere categorie die dit vermogen cultiveren om radicaal anders te durven kijken en doen.
Waar ik wil bij uitkomen is dat elk van ons dat kan, indien we bereid zijn het vertrouwde los te laten. Uiteindelijk gaat het om keuzes maken, keuzes die levensbevestigend in plaats van levensbeperkend zijn. Bij een heel aantal mensen die in een coachingtraject stappen draait het uiteindelijk om die vraag: hoe kan ik leven en werken op een manier die meer bevestigend en bevrijdend is dan beperkend?
Deel met je vrienden:
Oude Wijsheid als vaccin
In De Standaard van 21 april stond er een mooi artikel "Kunst als vaccin in het post-coronatijdperk”. Waarom wachten op dat post-tijdperk? Gisteren belandde deze parabel 'Ook dit zal voorbijgaan' in mijn mailbox.
28 april 2020
De onzichtbare hond of hoe hardleers zijn niet loont
"Krankzinnigheid is altijd maar opnieuw hetzelfde doen en toch een ander resultaat verwachten". We denken dat we als we maar meer en harder ons best doen het uiteindelijk wel zal lukken, zelfs al krijgen we telkens hetzelfde resultaat.
2 november 2018
Van Bergkoning tot Zwemkampioen
23 augustus 2018
Wat als email, gsm en sociale media er niet waren?
12 juli 2018
“Maak verandering niet te ingewikkeld. Begin er gewoon aan.”
14 juni 2018
Neem eens een Mini-Vakantie
10 mei 2018
Lost in deconstruction
"Je hebt een beetje chaos in je ziel nodig om het leven te geven aan een dansende ster" [Friedrich Nietzsche]
19 april 2018
Hoe Hond tot een doorbraak kwam (deel2)
Hond had dus een redelijk inzicht in zijn probleem. Hij kon echt wel zien wat er fout ging, alleen resulteerde dit niet echt in constructieve actie. Hij moest het dus over een andere boeg gooien en zonder het te weten – hoe zou dat ook kunnen – volgde hij het voorbeeld van zijn huisgenoot Muis.
15 maart 2018
Hoe Kat en Hond een voorbeeld kunnen nemen aan Muis (deel 1)
Kat en Hond zijn elk het slachtoffer van hun eigen immuniteit tegen verandering. Kat probeert zijn doel te bereiken door blindelings actie te ondernemen. Hond dan heeft er wel een goed zicht op wat het vereist om te veranderen maar het zit allemaal in zijn hoofd. Muis is er wel in geslaagd om succesvol te veranderen.
15 februari 2018
De levensles van Koning Winter
Dit besef helpt me om ook dit seizoen te appreciëren (en niet te klagen). Het wonder van de natuur en haar oneindig creatief vermogen vervult me met verwondering.
21 november 2017
Een delinquente puberhond of de prijs van volwassenheid
Wanneer we meerderjarig worden lijken we al die verantwoordelijkheden, verwachtingen en beperkingen stilaan geïnternaliseerd te hebben. Alsof we de vrije wezens die we ooit waren, vergeten zijn.
18 januari 2018
Leren van de wilde ganzen
Zonder het mysterie van hun gedrag te doorgronden, levert de metafoor van de vliegende wilde ganzen veel mooie inzichten op
16 november 2017
Van prooidier tot predator en omgekeerd
Hoe een prooidier predator wordt en omgekeerd, de natuurlijke gang van zaken op zijn kop. De dieren zelf lijken er geen moeite mee te hebben, Django al zeker niet, en deze kippen vinden het schijnbaar de normaalste zaak van de wereld dat zij aan de top van de voedselpiramide staan.
5 oktober 2017
Hoe is het met jouw Monkey-Mind?
We hebben allemaal een Monkey-Mind zei Boeddha, met tientallen apen die allemaal om aandacht vragen. De angst-aap is vaak de luidste van allemaal, hij luidt constant de alarmklok, vestigt onze aandacht op dingen waar we op onze hoede over moeten zijn en op alles wat verkeerd kan gaan.
21 september 2017
De parabel van de bedrijfsleider en de visser
Als mens hebben we altijd de keuze: luisteren we naar onze saboterende stemmetjes of kiezen we voor waar wij in ons binnenste eigenlijk echt naar verlangen, zoals de visser?
24 augustus 2017
Mijnheer Goldberg en zijn aannames
Het is de moeite waard om de aannames die je hebt over mensen waarmee je in relatie staat eens onder het vergrootglas te houden. Je zou een gewoonte kunnen ontwikkelen om jezelf af te vragen of deze aanname echt waar is. En wat indien ze niet waar is?
10 augustus 2017
Help!
Hulp vragen gaat ons niet gemakkelijk af en we meestal pas doen wanneer het echt niet anders meer kan, wanneer we compleet hulpeloos zijn. Om de een of de andere reden geloven we dat hulp vragen een teken van zwakheid is. Maar hulp vragen creëert een warme band tussen de vrager en de gever.
20 april 2017
Wat als …?
Wat als je wat je altijd hebt aangenomen voor de objectieve realiteit, gewoon eens zou proberen te bekijken vanuit een ander perspectief? Bestaat er trouwens zoiets als een objectieve realiteit?
9 februari 2017
Frieda vraagt het gewoon
Hulp vragen is iets wat velen van ons moeilijk valt. Zelfredzaamheid en zelfstandigheid staan hoog aangeschreven in onze individualistische maatschappij. Wanneer we hulp vragen bouwen we als ’t ware een ‘schuld’ op bij een andere. We storen ook niet graag iemand anders met onze problemen.
18 februari 2016
