10 augustus 2017
Mijnheer Goldberg en zijn aannames
Vandaag nog eens de fabel van Mijnheer Goldberg die zo graag de lotto wilde winnen. Ik hou echt van dit soort vertelsels of fabels. Om de een of de andere reden blijven ze me beter bij dan gewone theoretische bespiegelingen. Hier gaan we.
Er was eens een heel gelovige Jood genaamd Goldberg die erg graag de lotto wilde winnen. Hij ging elke Sabbath naar de synagoge en bad als volgt:”God, ik ben mijn hele leven zo vroom geweest. Zou het erg zijn indien ik de lotto eens won?” En dan kwam de lottotrekking en Goldberg won niet. Dit ging week na week door, maanden aan een stuk. Tenslotte, op een goeie Sabbath-dag, kon Goldberg er niet meer tegen en hij schreeuwde het uit tegen de Almachtige: “God, ik ben zo goed en zo nalevend geweest. Wat moet ik dan doen om de lotto te winnen?”
En plots gingen de hemelen uiteen en de stem van God bulderde: “Goldberg, geef me een kans. Koop een lotto-formulier.”
Ik zie het helemaal voor me. Goldberg was dus vergeten in het begin een duidelijke afspraak te maken met diegene van wie hij iets verwachtte. Hij ging er gewoon van uit dat God dit wel allemaal zou regelen voor hem gezien zijn godvruchtig leven, hij had dit verdiend. Hij had deze aanname echter helemaal niet geverifieerd maar er zijn hele redenering op gebouwd. Hij had zich maanden frustratie kunnen besparen indien hij eerst met God had overlegd wat Hij nodig had om hem de kans te geven de lotto te winnen. Hij had ook de hele verantwoordelijkheid bij de ander gelegd.
Doen we dit niet allemaal, onnadenkend uitgaan van aannames over wat anderen eigenlijk willen en hoe ze de dingen zien en dit nooit vooraf uitspreken of checken? Iemand zei ooit “Aannames zijn de termieten van relaties”. Een van de redenen waarom we aannames onze relaties laten aantasten is blijkbaar dat het gemakkelijker is voor onze hersenen om op onze eigen aannames verder te gaan dan uitgedaagd te worden om zich uit te rekken en te groeien. Het vereist gewoon veel minder energie om een vaak begaan gewoonte-pad te volgen dan open te staan voor nieuwe manieren van denken of naar de dingen te kijken.
Het is de moeite waard om de aannames die je hebt over mensen waarmee je in relatie staat, zowel persoonlijk als professioneel eens onder het vergrootglas te houden. Je zou een gewoonte kunnen ontwikkelen om jezelf af te vragen of deze aanname echt waar is. En wat indien ze niet waar is?
Neem ook de verantwoordelijkheid over jouw aandeel in de situatie (en laat de anderen verantwoordelijk zijn over hun deel). Veel te vaak doen we zoals mijnheer Goldberg, we wachten en hopen dat het leven eindelijk eens zal meezitten maar we kopen om te beginnen al geen lotto-formulier. We kunnen er zowel een kopen en zien wat er gebeurt!
Deel met je vrienden:
Oude Wijsheid als vaccin
In De Standaard van 21 april stond er een mooi artikel "Kunst als vaccin in het post-coronatijdperk”. Waarom wachten op dat post-tijdperk? Gisteren belandde deze parabel 'Ook dit zal voorbijgaan' in mijn mailbox.
28 april 2020
De onzichtbare hond of hoe hardleers zijn niet loont
"Krankzinnigheid is altijd maar opnieuw hetzelfde doen en toch een ander resultaat verwachten". We denken dat we als we maar meer en harder ons best doen het uiteindelijk wel zal lukken, zelfs al krijgen we telkens hetzelfde resultaat.
2 november 2018
Van Bergkoning tot Zwemkampioen
23 augustus 2018
Wat als email, gsm en sociale media er niet waren?
12 juli 2018
“Maak verandering niet te ingewikkeld. Begin er gewoon aan.”
14 juni 2018
Neem eens een Mini-Vakantie
10 mei 2018
Lost in deconstruction
"Je hebt een beetje chaos in je ziel nodig om het leven te geven aan een dansende ster" [Friedrich Nietzsche]
19 april 2018
Hoe Hond tot een doorbraak kwam (deel2)
Hond had dus een redelijk inzicht in zijn probleem. Hij kon echt wel zien wat er fout ging, alleen resulteerde dit niet echt in constructieve actie. Hij moest het dus over een andere boeg gooien en zonder het te weten – hoe zou dat ook kunnen – volgde hij het voorbeeld van zijn huisgenoot Muis.
15 maart 2018
Hoe Kat en Hond een voorbeeld kunnen nemen aan Muis (deel 1)
Kat en Hond zijn elk het slachtoffer van hun eigen immuniteit tegen verandering. Kat probeert zijn doel te bereiken door blindelings actie te ondernemen. Hond dan heeft er wel een goed zicht op wat het vereist om te veranderen maar het zit allemaal in zijn hoofd. Muis is er wel in geslaagd om succesvol te veranderen.
15 februari 2018
De levensles van Koning Winter
Dit besef helpt me om ook dit seizoen te appreciëren (en niet te klagen). Het wonder van de natuur en haar oneindig creatief vermogen vervult me met verwondering.
21 november 2017
Een delinquente puberhond of de prijs van volwassenheid
Wanneer we meerderjarig worden lijken we al die verantwoordelijkheden, verwachtingen en beperkingen stilaan geïnternaliseerd te hebben. Alsof we de vrije wezens die we ooit waren, vergeten zijn.
18 januari 2018
Leren van de wilde ganzen
Zonder het mysterie van hun gedrag te doorgronden, levert de metafoor van de vliegende wilde ganzen veel mooie inzichten op
16 november 2017
Wie is er de koning van de schepping?
Wat als het allemaal anders was dan wat we altijd aannamen? Het kan heel erg onveilig voelen om je gewone perspectief in vraag te durven stellen. Aan de andere kant biedt het ook een ongelooflijke vrijheid en creativiteit om buiten de gebaande paden te stappen en nieuwsgierig te worden.
19 oktober 2017
Van prooidier tot predator en omgekeerd
Hoe een prooidier predator wordt en omgekeerd, de natuurlijke gang van zaken op zijn kop. De dieren zelf lijken er geen moeite mee te hebben, Django al zeker niet, en deze kippen vinden het schijnbaar de normaalste zaak van de wereld dat zij aan de top van de voedselpiramide staan.
5 oktober 2017
Hoe is het met jouw Monkey-Mind?
We hebben allemaal een Monkey-Mind zei Boeddha, met tientallen apen die allemaal om aandacht vragen. De angst-aap is vaak de luidste van allemaal, hij luidt constant de alarmklok, vestigt onze aandacht op dingen waar we op onze hoede over moeten zijn en op alles wat verkeerd kan gaan.
21 september 2017
De parabel van de bedrijfsleider en de visser
Als mens hebben we altijd de keuze: luisteren we naar onze saboterende stemmetjes of kiezen we voor waar wij in ons binnenste eigenlijk echt naar verlangen, zoals de visser?
24 augustus 2017
Help!
Hulp vragen gaat ons niet gemakkelijk af en we meestal pas doen wanneer het echt niet anders meer kan, wanneer we compleet hulpeloos zijn. Om de een of de andere reden geloven we dat hulp vragen een teken van zwakheid is. Maar hulp vragen creëert een warme band tussen de vrager en de gever.
20 april 2017
Wat als …?
Wat als je wat je altijd hebt aangenomen voor de objectieve realiteit, gewoon eens zou proberen te bekijken vanuit een ander perspectief? Bestaat er trouwens zoiets als een objectieve realiteit?
9 februari 2017
Frieda vraagt het gewoon
Hulp vragen is iets wat velen van ons moeilijk valt. Zelfredzaamheid en zelfstandigheid staan hoog aangeschreven in onze individualistische maatschappij. Wanneer we hulp vragen bouwen we als ’t ware een ‘schuld’ op bij een andere. We storen ook niet graag iemand anders met onze problemen.
18 februari 2016
