28 april 2020

Oude Wijsheid als vaccin

Vandaag is de dag dat ik terug begin te bloggen!”
Dat was mijn eerste gedachte gisterenmorgen vroeg. Ik weet niet waar dit plots vandaan kwam. Het bleef de hele dag op de achterkant van mijn bewustzijn plakken.

Mijn laatste inspiratie – zo noem ik mijn blogjes – dateert al van november 2018! Van een superlange pauze gesproken. Op een gegeven moment voelde ik me plots uitgeschreven. Ik wilde niet nog meer woorden en zinnen toevoegen aan de tsunami van artikels, opiniestukken en blogberichten die ons vanuit het wereldwijde net overspoelen.

Ook nu heb ik niet de behoefte om over de hele COVID-19 crisis iets stichtend toe te voegen. Mijn verzadigingspeil is ook daar al ruimschoots overschreden. Dat van jou niet?

Waar ik in tijdens deze verwarrende dagen wel veel energie uit put zijn kunst, gedichten en verhalen, filosofische en spiritueel getinte teksten en zelf creatief bezig zijn. Dat alles kan me nu ontroeren en me in een toestand van rustige essentie brengen. In De Standaard van 21 april stond er een mooi artikel met de titel"Kunst als vaccin in het post-coronatijdperk”.

Waarom wachten op dat post-tijdperk, denk ik dan? Gisteren belandde deze parabel in mijn mailbox. Het vindt zijn oorsprong bij de Middeleeuwse Perzische Sufi-dichters, zoals de bekende Rumi. Geen wonder dat ik er helemaal zen van werd. Hopelijk jij ook.

Ook dit zal voorbijgaan

Er was eens een koning die tegen zijn hofmeesters verklaarde “Ik heb een ring met een van de mooiste diamanten ter wereld en ik wil een boodschap verbergen onder de steen die nuttig kan zijn in tijden van wanhoop. Ik zal deze ring aan mijn erfgenamen geven en ik wil dat hij hen trouw dient. Kom met een boodschap om onder de diamant te worden gegraveerd. Het moet kort zijn om op de ring te passen.”

De wijzen wisten hoe ze verhandelingen moesten schrijven, maar konden zich niet in één korte zin uitdrukken. Ze deden hun best, maar konden niets bedenken.

De koning klaagde over het mislukken van zijn onderneming aan een trouwe oude knecht die hem van jongs af aan had opgevoed en deel uitmaakte van de familie. En de oude man zei tegen hem: "Ik ben geen wijsgeer, ik ben niet opgeleid, maar ik ken zo'n boodschap. Ik diende ooit een bezoekende mysticus die uw vader uitnodigde en hij gaf me deze boodschap door. Lees het niet, leg het onder de steen in de ring en lees het alleen als er geen uitweg is." De koning volgde de raad van zijn oude knecht op.

Een tijdje later viel een vijandelijk leger het land aan en de koning verloor de oorlog. Hij vluchtte op zijn paard maar de vijand achtervolgde hem. Hij was alleen, zij waren met velen. De weg waarop hij reed liep dood en er doemde een diepe afgrond voor hem op. Als hij daar zou instorten zou dat het einde zijn. Hij kon ook niet teruggaan want de vijand naderde hem op de hielen. Hij hoorde het gekletter van de paardenhoeven al. Hij had geen uitweg. Hij was de wanhoop nabij.

Toen herinnerde hij zich de ring. Hij opende hem en vond onder de steen een inscriptie van vier woorden: "Ook dit zal voorbijgaan."

Na het lezen van het bericht voelde hij dat alles rustig werd. Blijkbaar waren de achtervolgers ook verdwaald en waren ze de verkeerde kant op gegaan. Hij hoorde de paarden niet meer.

De koning was vervuld van dankbaarheid voor de dienaar en de onbekende mysticus. Woorden zijn krachtig. Hij sloot de ring en ging op weg. Opnieuw verzamelde hij zijn leger en hij kon zijn land bevrijden.

Op de dag dat hij terugkeerde naar het paleis, werd er een uitbundig onthaal voor hem georganiseerd, een feest voor het hele land. De mensen hielden van hun koning. De koning was gelukkig en trots.

De oude knecht kwam naar hem toe en zei zachtjes: "Zelfs dit moment zal voorbijgaan. Kijk nog eens naar de boodschap."

"Maar nu ben ik de winnaar. De mensen vieren mijn terugkeer, ik ben niet wanhopig."

"Luister naar je oude knecht," antwoordde hij, "het werkt niet alleen in slechte tijden, maar ook in goede."

De koning opende de ring en las: "Ook dit zal voorbijgaan."

Opnieuw voelde hij de stilte over zich heen komen. Hoewel hij zich in het midden van een luidruchtige dansende menigte bevond. Zijn gevoelens van trots en rechtmatigheid waren verdwenen. Hij begreep de boodschap, hij was een wijs man.

De oude knecht voegde eraan toe: "Herinnert U zich alles wat er met U gebeurd is? Niets is blijvend. Geen enkel gevoel blijft. Zoals de nacht in de dag verandert, volgen momenten van vreugde en wanhoop elkaar op. Accepteer ze als de aard van de dingen, als onderdeel van het leven."

Welke wijsheid neem jij mee uit deze parabel? Leert het je iets over de situatie waarin we ons nu bevinden? Verandert het je perspectief of je gevoelens?

Verwacht je maar aan nog volgende schrijfsels. Ik voel dat de bron stilaan terug begint te borrelen.

Oude Wijsheid als vaccin

De onzichtbare hond of hoe hardleers zijn niet loont

"Krankzinnigheid is altijd maar opnieuw hetzelfde doen en toch een ander resultaat verwachten". We denken dat we als we maar meer en harder ons best doen het uiteindelijk wel zal lukken, zelfs al krijgen we telkens hetzelfde resultaat.

2 november 2018

Lees meer

Van Bergkoning tot Zwemkampioen

23 augustus 2018

Lees meer

Wat als email, gsm en sociale media er niet waren?

12 juli 2018

Lees meer

“Maak verandering niet te ingewikkeld. Begin er gewoon aan.”

14 juni 2018

Lees meer

Neem eens een Mini-Vakantie

10 mei 2018

Lees meer

Lost in deconstruction

"Je hebt een beetje chaos in je ziel nodig om het leven te geven aan een dansende ster" [Friedrich Nietzsche]

19 april 2018

Lees meer

Hoe Hond tot een doorbraak kwam (deel2)

Hond had dus een redelijk inzicht in zijn probleem. Hij kon echt wel zien wat er fout ging, alleen resulteerde dit niet echt in constructieve actie. Hij moest het dus over een andere boeg gooien en zonder het te weten – hoe zou dat ook kunnen – volgde hij het voorbeeld van zijn huisgenoot Muis.

15 maart 2018

Lees meer

Hoe Kat en Hond een voorbeeld kunnen nemen aan Muis (deel 1)

Kat en Hond zijn elk het slachtoffer van hun eigen immuniteit tegen verandering. Kat probeert zijn doel te bereiken door blindelings actie te ondernemen. Hond dan heeft er wel een goed zicht op wat het vereist om te veranderen maar het zit allemaal in zijn hoofd. Muis is er wel in geslaagd om succesvol te veranderen.

15 februari 2018

Lees meer

De levensles van Koning Winter

Dit besef helpt me om ook dit seizoen te appreciëren (en niet te klagen). Het wonder van de natuur en haar oneindig creatief vermogen vervult me met verwondering.

21 november 2017

Lees meer

Een delinquente puberhond of de prijs van volwassenheid

Wanneer we meerderjarig worden lijken we al die verantwoordelijkheden, verwachtingen en beperkingen stilaan geïnternaliseerd te hebben. Alsof we de vrije wezens die we ooit waren, vergeten zijn.

18 januari 2018

Lees meer

Leren van de wilde ganzen

Zonder het mysterie van hun gedrag te doorgronden, levert de metafoor van de vliegende wilde ganzen veel mooie inzichten op

16 november 2017

Lees meer

Wie is er de koning van de schepping?

Wat als het allemaal anders was dan wat we altijd aannamen? Het kan heel erg onveilig voelen om je gewone perspectief in vraag te durven stellen. Aan de andere kant biedt het ook een ongelooflijke vrijheid en creativiteit om buiten de gebaande paden te stappen en nieuwsgierig te worden.

19 oktober 2017

Lees meer

Van prooidier tot predator en omgekeerd

Hoe een prooidier predator wordt en omgekeerd, de natuurlijke gang van zaken op zijn kop. De dieren zelf lijken er geen moeite mee te hebben, Django al zeker niet, en deze kippen vinden het schijnbaar de normaalste zaak van de wereld dat zij aan de top van de voedselpiramide staan.

5 oktober 2017

Lees meer

Hoe is het met jouw Monkey-Mind?

We hebben allemaal een Monkey-Mind zei Boeddha, met tientallen apen die allemaal om aandacht vragen. De angst-aap is vaak de luidste van allemaal, hij luidt constant de alarmklok, vestigt onze aandacht op dingen waar we op onze hoede over moeten zijn en op alles wat verkeerd kan gaan.

21 september 2017

Lees meer

De parabel van de bedrijfsleider en de visser

Als mens hebben we altijd de keuze: luisteren we naar onze saboterende stemmetjes of kiezen we voor waar wij in ons binnenste eigenlijk echt naar verlangen, zoals de visser?

24 augustus 2017

Lees meer

Mijnheer Goldberg en zijn aannames

Het is de moeite waard om de aannames die je hebt over mensen waarmee je in relatie staat eens onder het vergrootglas te houden. Je zou een gewoonte kunnen ontwikkelen om jezelf af te vragen of deze aanname echt waar is. En wat indien ze niet waar is?

10 augustus 2017

Lees meer

Help!

Hulp vragen gaat ons niet gemakkelijk af en we meestal pas doen wanneer het echt niet anders meer kan, wanneer we compleet hulpeloos zijn. Om de een of de andere reden geloven we dat hulp vragen een teken van zwakheid is. Maar hulp vragen creëert een warme band tussen de vrager en de gever.

20 april 2017

Lees meer

Wat als …?

Wat als je wat je altijd hebt aangenomen voor de objectieve realiteit, gewoon eens zou proberen te bekijken vanuit een ander perspectief? Bestaat er trouwens zoiets als een objectieve realiteit?

9 februari 2017

Lees meer

Frieda vraagt het gewoon

Hulp vragen is iets wat velen van ons moeilijk valt. Zelfredzaamheid en zelfstandigheid staan hoog aangeschreven in onze individualistische maatschappij. Wanneer we hulp vragen bouwen we als ’t ware een ‘schuld’ op bij een andere. We storen ook niet graag iemand anders met onze problemen.

18 februari 2016

Lees meer

{{ popup_title }}

{{ popup_close_text }}

x